قصه ما اینگونه آغاز شد

به نام خدا و سپاس از او که بندگانی آفرید که دلشان به نور عشق روشن است.
بعد از فوت پدر و مادر به فاصله ی سه سال از یکدیگر به فکر افتادیم کاری انجام دهیم تا یاد آنها همیشه زنده بماند.
فکر کردیم به یاد عزیزان سفرکرده مان، در حد توان اندک خود به حمایت از چند دانش آموز و دانشجوی بی سرپرست و بدسرپرست بپردازیم تا مبادا فقر مانع ادامه ی تحصیل این عزیزان شود. به همین علت بت مدیر مدرسه ای که در نزدیکی منزل به یادگار مانده از پدر و مادر بود صحبت کردیم و پس از شناسایی چند دانش آموز به حمایت از آنان پرداختیم.
آن روزها شاید خیلی به فکر گسترش این حرکت نبودیم تا اینکه یکی از اهالی محل دختری 16 ساله با پدری که از لحاظ روحی و روانی مشکل داشت را به ما معرفی کرد و گفت: قرار است پدر این دختر به ازای مبلغی اندک دخترش را به عقد مردی سالمند درآورد.